محتوا
قانون طبیعی این است آموزه های اخلاقی و قانونی که وجود برخی حقوق ذاتی شرایط انسانی را تداوم می بخشد ، یعنی آنها همراه با انسان متولد می شوند و مقدم ، برتر و مستقل از قانون مثبت (مکتوب) و حقوق عرفی (عرفی).
این مجموعه هنجارها مجموعه ای از مکاتب و اندیشمندان را به وجود آورد که به نام این گروه پاسخ دادند قانون طبیعی یا عدالت طبیعی، و اینکه او فکر خود را در زمینه های زیر ادامه داد:
- یک چارچوب فوق قانونی از اصول طبیعی در مورد خوب و بد وجود دارد.
- انسان از طریق عقل توانایی شناخت این اصول را دارد.
- کلیه حقوق مبتنی بر اخلاق است.
- هر سیستم حقوقی مثبتی که نتواند این اصول را جمع آوری و تحریم کند ، نمی تواند در واقع یک چارچوب قانونی تلقی شود.
این بدان معنی است که اصول اخلاقی اولیه و طبیعی وجود دارد که به عنوان پایه و اساس هر ساختار حقوقی بشر ، جایگاه ضروری را اشغال می کند. بر این اساس ، قانونی که با اصول اخلاقی مغایرت داشته باشد ، قابل پیگیری نخواهد بود و علاوه بر این ، هر چارچوب قانونی را که از آن حمایت کند ، در آنچه فرمول رادبروچ نامیده می شد ، بی اعتبار می کند: "قانون فوق العاده ناعادلانه قانون واقعی نیست".
بنابراین ، قانون طبیعی نیازی به نوشتن نیست (مانند قانون مثبت) ، اما ذاتی شرایط انسانی است ، بدون تمایز نژاد ، دین ، ملیت ، جنسیت یا شرایط اجتماعی. قانون طبیعی قرار است به عنوان مبنای تفسیری برای سایر شاخه های قانون عمل کند ، زیرا این اصول از ماهیت حقوقی و حقوقی برخوردارند ، نه صرفاً اخلاقی ، فرهنگی یا دینی.
اولین فرمول بندی های مدرن این ایده از مدرسه سالامانکا ناشی می شود و متعاقباً توسط نظریه پردازان قرارداد اجتماعی: ژان ژاک روسو ، توماس هابز و جان لاک مورد استفاده و اصلاح قرار گرفت.
با این حال ، قبلاً در دوران باستان پیشینه های زیادی از قانون طبیعی وجود داشته است که عموماً از اراده الهی الهام گرفته شده اند یا به برخی از ویژگی های ماورا طبیعی نسبت داده شده اند.
نمونه هایی از قانون طبیعی
قوانین الهی دوران باستان. در فرهنگ های باستان ، مجموعه ای از قوانین الهی حاکم بر مردان بود و وجود بی چون و چرا آنها قبل از هر نوع نظم قانونی یا حتی مفاد سلسله مراتب بود. به عنوان مثال ، در یونان باستان گفته شده بود كه زئوس از پیام رسان ها محافظت می كرد و بنابراین نباید آنها را در قبال خبرهای خوب یا بدی كه آنها می آورند ، مسئول دانست..
حقوق اساسی افلاطون. افلاطون و ارسطو ، فیلسوفان برجسته دوران باستان یونان ، وجود سه حقوق اساسی را که ذاتی انسان بودند ، باور و فرض کردند: حق زندگی ، حق آزادی و حق تفکر. این بدان معنا نیست که در یونان باستان هیچ قتل ، بردگی یا سانسوری صورت نگرفته است ، اما به این معنی است که متفکران باستان قبل از هرگونه کنوانسیون جمعی بشر ، نیاز به قوانین را می دیدند.
ده فرمان مسیحی. مشابه مورد قبلی ، این ده فرمان که ظاهراً از جانب خدا دیکته شده است ، اساس یک قانون قانونی برای مردم عبری دوران مسیحی ، و سپس بنیادی از یک سنت مهم تفکر غربی در نتیجه قرون وسطای مسیحی و حکومت دینی شد. که در اروپای آن زمان غالب بود. گناهان (نقض کد) توسط نمایندگان کلیسای کاتولیک (مانند دادرسی مقدس) به شدت مجازات شدند.
حقوق جهانی انسان. این حقوق برای اولین بار در اوایل انقلاب فرانسه ، در میان ظهور جمهوری جدید و عاری از استبداد مطلق سلطنتی اعلام شد ، این حقوق پایه ای برای فرمول بندی های معاصر (حقوق بشر) و آنها برابری ، برادری و آزادی را به عنوان شرایط مسلم همه انسانهای جهان در نظر می گرفتند، بدون تمایز منشأ ، شرایط اجتماعی ، دین و اندیشه سیاسی آنها.
حقوق بشر معاصر. حقوق مسلم انسانی معاصر نمونه ای از قانون طبیعی است ، زیرا آنها در کنار انسان به دنیا آمده اند و برای همه انسان ها مشترک است ، مانند حق زندگی یا هویت ، به عنوان مثال ذکر کنید. این حقوق توسط هیچ دادگاهی در جهان قابل لغو یا لغو نیست و بالاتر از قانون هر کشوری است و نقض آنها در هر زمان مجازات بین المللی است ، زیرا آنها جرایمی محسوب می شوند که هرگز تجویز نمی شوند.
